Hoe actieve engagement de olie- en gassector kan aanmoedigen om hun methaanuitstoot te verminderen

Waarom is methaan belangrijk?

De aanpak van methaanvervuiling is ontzettend belangrijk, omdat het opwarmend effect ervan ongeveer 80 keer zo sterk is als dat van kooldioxide en omdat het, ondanks het feit dat het een vluchtiger gas is, het tempo van de opwarming van de aarde op de korte termijn bepaalt. In toenemende mate wordt erkend dat methaanlekken uit de olie- en gassector een onderschat en een veel groter risico vormen dan waar men van uitging. Het is belangrijk dat bedrijven weten dat beleggers meer van hen verwachten op dit gebied.

Vanuit beleggingsoogpunt is er een duidelijke financiële prikkel om O&G-bedrijven aan te moedigen om methaanlekken te verminderen, vooral wanneer de gasprijzen hoog zijn. Als de O&G-sector gas wil blijven promoten als een transitiebrandstof en een alternatief voor steenkool met de helft minder uitstoot, moet de bijbehorende methaanuitstoot worden aangepakt. De waardering van olie- en gasbedrijven wordt in toenemende mate beïnvloed en bepaald door bredere factoren, zoals koolstofprijzen, de verschuiving naar duurzame energie en duurzaam transport, en de druk van beleggers om duurzame doelstellingen te halen. Actieve beleggers kunnen de dialoog aangaan met deze bedrijven om hen aan te moedigen hun best practices te delen, een duidelijker en vollediger beeld te geven van hun uitstoot en robuustere reductiedoelstellingen vast te stellen waarin al hun activa zijn opgenomen. Deze inspanningen kunnen O&G-bedrijven helpen hun duurzaamheidsbeloften te versterken en uiteindelijk beleggers helpen om beter geïnformeerde beslissingen te nemen.

In de afgelopen twaalf maanden heeft het ESG Research & Engagement Team van Janus Henderson in samenwerking met geselecteerde beleggingsteams contact opgenomen met verschillende grote Europese O&G-bedrijven over hun methaanemissies om te achterhalen of ze genoeg doen om dit probleem aan te pakken. Het doel was om inzicht te krijgen in de mate van zichtbaarheid die bedrijven hebben op dit probleem, de stappen die zijn genomen en de barrières voor het bereiken van 'zero flaring' en uiteindelijk het elimineren van alle methaanemissies in hun activiteiten.

Hoewel alle bedrijven de afgelopen vijf jaar veel vooruitgang hebben geboekt bij het opsporen van methaanlekken en het aanpakken van de activiteiten die de meeste methaan uitstoten, vonden we het jammer te moeten constateren dat niet-operationele activa zelden worden gerapporteerd. Dit is belangrijk omdat methaanemissies van joint ventures nauwkeurig moeten worden gemeten om ze te kunnen beheren. We hebben de bedrijven vervolgens aangemoedigd om hun methaanrapportage uit te breiden, zodat beleggers volledig zicht hebben op de blootstelling aan vervuilende activa en, belangrijker nog, deze op te nemen in hun emissiedoelstellingen. Op basis van onze meest recente gesprekken, zijn we blij dat dit de richting is waarin de bedrijven zich bewegen. We zullen de methaanrapportage en de voortgang van de emissiereductie nauwlettend blijven volgen.

Bronnen van methaanemissies van O&G

Methaanemissies kunnen op verschillende manieren vrijkomen, waarbij methaan vaak een bijproduct is van de winning van ruwe olie en gas. Er is sprake van ontluchting wanneer methaangas op verschillende momenten in de productie van O&G direct wordt geventileerd (uitgestoten) in de atmosfeer. Affakkelen gebeurt wanneer operators overtollig gas verbranden en omzetten in CO2 en water. Dit kan zijn om veiligheids- of onderhoudsredenen, als het oneconomisch is om het gas te gebruiken of te verkopen, of als er geen infrastructuur is om het te transporteren en op te slaan. Onbedoelde lekkages, zogenaamde als vluchtige emissies, kunnen voorkomen in alle delen van de O&G-toeleveringsketen.

Volgens BloombergNEF waren ontluchten en affakkelen in 2021 verantwoordelijk voor respectievelijk 64 en 11 procent van de methaanemissies van de O&G-sector, en was de rest afkomstig van vluchtige emissies die ontsnappen uit kleppen of onjuist afgedichte apparatuur¹.

Belangrijkste resultaten van onze gesprekken

1. Gegevens worden beter, maar methaanemissies blijven vaak ondergerapporteerd

Binnen de industrie wordt er op bepaalde gebieden positieve vooruitgang geboekt. Enkele voorbeelden zijn:

• Lekdetectie- en reparatieprogramma's zijn gemeengoed geworden
• Bedrijven maken steeds meer gebruik van beschikbare satellietgegevens*
• Er wordt actie ondernomen om activiteiten aan te pakken waarvoor meer eenvoudige processen nodig zijn (zoals het vervangen van gasontluchting, het omleiden van gas of het verwijderen van lekken in oude faciliteiten), en
• Bedrijven stappen over van het gebruik van koolstoffactorramingen voor het modelleren van emissiegegevens naar het gebruik van continue-monitoringtechnologie om in realtime nauwkeurigere gegevens over hun uitstoot te verzamelen.

Er is echter een groeiende discrepantie tussen deze positieve acties en de toegenomen media-aandacht voor consistente (en op sommige plaatsen toenemende) methaanvervuiling door de O&G-sector.

Een van de belangrijkste probleemgebieden is dat de meeste bedrijven niet-geëxploiteerde activa (joint ventures en/of aandelenbelangen) niet meenemen in hun gegevensverzameling, rapportage of doelstellingen. Dit betekent dat de meeste reductiedoelstellingen voor methaanintensiteit en beloftes om niet af te fakkelen alleen betrekking hebben op de activa die worden geëxploiteerd, waardoor beleggers geen volledig zicht hebben op de werkelijke blootstelling van een bedrijf aan methaanhotspots of supervervuilers.

Een voorbeeld hiervan is BP's blootstelling aan methaan in het Rumaila-olieveld in Irak, dat veel media-aandacht kreeg vanwege de buitensporige methaanvervuiling. Vorig jaar meldden onderzoekers van de BBC dat gemeenschappen in Irak die dicht bij de Rumaila-olievelden wonen, waar openlijk gas wordt afgefakkeld, een verhoogd risico lopen op leukemie. In 2019 was Irak verantwoordelijk voor 9 procent van de wereldwijde methaanuitstoot. De waarde van het verspilde gas wordt geschat op 1,5 miljard dollar, genoeg om drie miljoen huizen van stroom te voorzien².

BP verleende technische ondersteuning aan de exploitant van Rumaila werd daarvoor in olie in plaats van geld betaald. Er is kritiek geuit op het feit dat de olie die vanuit Rumaila werd ontvangen al een aantal jaren is opgenomen in de productiecijfers van BP, maar dat de bijbehorende emissies niet in de rapportage zijn opgenomen. Dit benadrukt het grijze gebied rond methaanrapportage, het reputatierisico van assocaties met exploitanten die zich niet aan best practices houden en de behoefte aan sectorbrede samenwerking om de methaanrapportage als geheel te verbeteren.

2. Samenwerking binnen de sector is nodig om probleemgebieden aan te pakken

Het gesprek over methaan mag daarom niet beperkt zijn tot het terugdringen van de methaanuitstoot van de activiteiten van beursgenoteerde bedrijven, maar moet worden uitgebreid naar een bredere discussie over partnerschappen, overheidsbeleid en samenwerking binnen de sector (met name in de samenwerking tussen particuliere en staatsbedrijven, waar er sprake is van een gebrek aan zichtbaarheid). Volgens de 2022 Global Gas Flaring Tracker zijn er een handvol landen die als supervervuilers beschouwd kunnen worden: Rusland, de VS, Irak, Iran, Algerije, Nigeria, Venezuela, en inmiddels ook Mexico, Libië en China. Deze landen waren in 2021 goed voor 75 procent van het afgefakkelde gas en 50 procent van de wereldwijde olieproductie. Ondanks enkele toezeggingen aan het 'Zero routine flaring by 2030'-initiatief van de Wereldbank, is alleen de VS erin geslaagd om de intensiteit van het affakkelen van de olieproductie te verbeteren.

Deze methaanhotspots zouden het aandachtsgebied moeten zijn voor industriële samenwerking en innovatief overheidsbeleid. De Europese Unie heeft bijvoorbeeld een plan voorgesteld om de methaanuitstoot van geïmporteerd Algerijns gas te verminderen (het Hassi R'Mel-bekken in Algerije is naar verluidt een methaanhotspot) door een 'u verzamelt, wij kopen'-programma op te zetten, waarbij het blok gas koopt dat anders opzettelijk zou worden geventileerd of afgefakkeld³.

In het huidige geopolitieke klimaat zal Rusland op de korte termijn waarschijnlijk een grote methaanuitstoter blijven, met een grotere kans op het affakkelen van gas, een groter risico op gestrande activa** en het onzorgvuldig sluiten van putten. Naast Rusland is er het politieke en reputatierisico van samenwerking met spelers in economisch instabiele landen zoals Libië en Venezuela. Er is een sterkere publieke en private samenwerking nodig om deze methaanhotspots aan te pakken en beleggers zouden het delen van kennis moeten aanmoedigen om deze activiteiten te verbeteren, in plaats van activa af te stoten aan overheden of private-equitybedrijven, wat de zichtbaarheid en verantwoordingsplicht zou kunnen verminderen.

Het is positief om te zien dat er meer aandacht komt voor methaanemissies vanuit de toezichthouders. Als onderdeel van de US Inflation Reduction Act (IRA) van 2022 om het gebruik van schone energie te stimuleren, heeft de regering-Biden zich ook gericht op methaanemissies van de O&G-sector door $ 1,5 miljard aan stimuleringsmaatregelen te bieden voor het monitoren en beperken van de uitstoot van methaan, naast boetes voor te hoge methaanemissies⁴. Overheidsinspanningen en industriële samenwerkingsverbanden zijn van vitaal belang om vooruitgang te boeken. Tijdens de COP26-conferentie van de Verenigde Naties over klimaatverandering in 2021 hebben 100 landen toegezegd om de methaanuitstoot tegen 2030 met 30 procent te verminderen. Het O&G Methane Partnership 2.0-rapportagekader is ontwikkeld als gouden standaard voor methaanrapportage.

3. Reductiedoelen zijn mogelijk niet robuust genoeg

Door het gebrek aan nauwkeurige en openbaar beschikbare gegevens, is het moeilijk om te analyseren hoe de O&G-majors presteren wat betreft hun blootstelling aan methaan, het beheren van dit probleem en hun toekomstige reputatierisico's.

De meeste O&G-bedrijven hebben reductiedoelstellingen voor de methaanintensiteit (emissies als percentage van het aardgas dat naar de markt gaat) van 0,2 procent vastgesteld in lijn met het O&G Climate Initiative en hebben zich aangesloten bij het 'Zero Routine Flaring'-initiatief (ZRF). BP streeft ernaar dat de Amerikaanse onshore olie- en gasactiviteiten (BPX Energy) in 2025 aan deze doelstelling voldoen en dat 95 procent van de locaties in 2023 geëlektrificeerd is. Shell verwacht deze doelstelling in 2025 te halen⁵. De ZRF-verplichting heeft echter geen betrekking op het affakkelen van niet-geëxploiteerde activa.

Dit leidt tot de vraag of de ZRF-doelstellingen en de methaanreductiedoelstellingen zelf uitdagend genoeg zijn. Zodra bedrijven beter zicht hebben en meer activiteiten continu kunnen monitoren, moeten beleggers aandringen op sterkere absolute doelstellingen voor het terugdringen van methaan, in het bijzonder op doelstellingen voor het terugdringen van methaan uit niet-geëxploiteerde joint ventures, en transparanter zijn over hoe zij dit willen bereiken.

Actie ondernemen tegen methaanemissies

Het is belangrijk dat beleggers bij bedrijven aandringen op externe audits van hun methaanemissies om het risico op onjuiste rapportage te verkleinen en om probleemgebieden beter te identificeren, zodat die vervolgens aangepakt kunnen worden. Naarmate de technologie verbetert, zullen emissiegegevens betrouwbaarder worden, maar bedrijven moeten een combinatie van bottom-up (zoals handheld infraroodscanners) en top-down benaderingen (zoals metingen vanuit de lucht met vliegtuigen of drones) implementeren om vluchtige emissies nauwkeuriger te meten.

Beleggers moeten om duidelijkheid vragen over de gegevens die O&G-bedrijven vastleggen en monitoren om te bevestigen of ze alle geëxploiteerde en niet-geëxploiteerde activa, onshore en offshore platforms en alle transferlogistiek, inclusief transport, omvatten.

Beleggers moeten zich concentreren op methaanemissies van niet-geëxploiteerde activa, omdat hier de reputatierisico's en het gebrek aan zichtbaarheid liggen. Milieu-instanties hebben kritiek geuit op het feit dat oliemultinationals er niet in zijn geslaagd hun jointventurepartners ervan te overtuigen dat ze methaanemissies moeten aanpakken en dat ze niet de nodige technische en financiële middelen hebben geleverd om te helpen bij het opbouwen van deze capaciteit. Het vastleggen van holistische en nauwkeurige methaangegevens is een ongelooflijk belangrijke eerste stap om dit probleem aan te pakken.

Janus Henderson blijft verdere transparantie en samenwerking met de industrie op het gebied van methaanemissies aanmoedigen. We vinden het bemoedigend dat veel bedrijven waarin wordt belegd, doelstellingen hebben om hun methaanuitstoot te verminderen en op verschillende plaatsen de uitstoot al aanzienlijk hebben teruggebracht. We hebben echter ook vastgesteld dat sommige bedrijven verder gevorderd zijn dan andere wat betreft het vastleggen van de emissies van joint ventures. Als actieve aandeelhouder volgen we deze vooruitgang en moedigen we bedrijven aan om:

• Transparanter te zijn naar beleggers wat betreft methaan (over samenwerkingsverbanden, de vooruitgang die wordt geboekt met betrekking tot de nauwkeurigheid van gegevens, wat er wel en niet onder methaanrapportage valt en waarom, welke activa moeilijk te monitoren zijn, enzovoorts), omdat dit beleggers meer zekerheid biedt dat er actie wordt ondernomen om dit probleem aan te pakken.
• Te zorgen voor een duidelijke uitsplitsing van de openbaar gemaakte emissies, zodat deze vergelijkbaar zijn met die van soortgelijke bedrijven (idealiter naar geëxploiteerde versus niet-geëxploiteerde activa, naar regio en naar emissietype: affakkelen vs. ventileren vs. vluchtige emissies).
• Een zo groot mogelijk net uit te werpen om alle methaanemissies mee te nemen die mogelijk samenhangen met bedrijven, inclusief vloeibaar aardgas (LNG) dat door derden wordt verhandeld. Hoe meer zichtbaarheid er is in geassocieerd methaan, hoe groter de kans wordt dat reputatieschade door vervuilende exploitanten wordt voorkomen.
• Meer industriële samenwerking te initiëren om ventileren, affakkelen en vluchtige emissies aan te pakken in methaanhotspots waar te weinig middelen voorhanden zijn (zoals Irak, Iran, Algerije, Nigeria of Libië), deskundigheid te delen en capaciteitsopbouw te verbeteren om dit risico te beperken voordat het leidt tot verdere milieuvervuiling en gezondheidsrisico's voor de gemeenschap, zoals gemeld in Irak.
• Ambitieuzere en specifiekere doelen te stellen voor methaan (bijvoorbeeld absolute reductiedoelstellingen en meer gedetailleerde doelen gericht op niet-geëxploiteerde activa) zodra er uitgebreidere gegevens beschikbaar zijn over operationele en niet-geëxploiteerde methaanemissies.

 

*Satellieten voor het opsporen van methaan zijn onder andere MethaneSAT van het Environmental Defence Fund (EDF), dat heeft geholpen bij het Permian Methane Analysis Project, Carbon Mapper en het EMIT-project van NASA en IMEO van het UN Environmental Programme. Bedrijven komen met steeds minder weg, wat leidt tot betere publiek-private samenwerking bij de aanpak van lekkages.

**Gestrande activa zijn activa (zoals olie- en gasvoorraden die nog niet zijn gewonnen) die minder waard blijken te zijn dan verwacht als gevolg van veranderende markten, de energietransitie, enzovoorts.

Belangrijke informatie

Duurzaam of Environmental, Social and Governance (ESG) beleggen houdt rekening met factoren die verder gaan dan de traditionele financiële analyse. Dat kan ertoe leiden dat er minder mogelijkheden tot beleggen zijn en dat de prestaties en blootstellingen verschillen van de bredere markt en zich mogelijk meer concentreren in bepaalde sectoren.

Energiebedrijven kunnen heel gevoelig zijn voor schommelingen in de energieprijzen en in de vraag naar en het aanbod van brandstoffen, natuurbehoud, het succes van exploratieprojecten en fiscale en andere reglementering.